Diasa da demiasa da farketmez ben diacağımı derim :)

uzun zaman oldu yazmayalı farkındayım..
eskisi kadar bilgisayarla haşır neşir olmadığımdan olsa gerek..
Diasa Mağaza Müdürüsü :) oldum görüşmeyeli.. henüz mağaza kullanımda değil.. bi kaç güne kadar açılacak.. mağaza sahibi Ferhat Beyle aynı projede buluşmamız ilginç tesadüflere dayalı.. şimdilik karşılıklı güven ve hoşgörü içinde mağaza açılışını bekliyoruz. zaman ne gösterir bilemem tabi. umarım her şey güzel olur.

dün kübram ile konuştum . bi yandan ağlayıp bi yandan konuşmak zorlasa da beni hasretimi giderdim işte kendimce.. ve kapattıktan sonra takribi :) 45 dakika ağladım. ağlamalara doyamadım desem içimdekileri ifade eder mi bilemiyorum ama onu çok özledim. çok .. sonra yavuz amca ve nevriye teyzeyle konuştum . bi postada onların özlemiyle ağladım,heder oldum :) bakma güldüğüme gerçekten bi ara salon dönmeye başladı gözümde.. baktım durumum ciddi ağlamayı kestim hemen :)

neyse uzun zaman sonra bu kadar yazı fazla :P
yakın zamanda döneceğim..

İnan/ma..

Sesini özlemedim ..
Yüzünü de,
Ellerini de,
Yanımdaki varlığını hele hiç !
Daha yazamıyorum
......Uzayan burnum, kalemime çarpıyor..
Bırakıyorum ..

"eğer beni duyabilseydin, parmak izlerimizin dokunduğumuz hayatlardan kaybolmadığını söylerdim"

yazmak rahatlatmıyor, içimdekileri dillendirmeye korkuyorum, yol almak istemiyorum, yanlış betimlenme ihtimalimi sevmiyorum... arif olan anlar mı? bilmesini istemiyorum , üzülmesini de...

herkesi unutur da yüreğin beni saklar birtanem!

şarkıyı megaloman hale dönüştürüp söylemeyi seviyorum.. favorilerim arasında: biraz ayrılık biraz hüzün!
diğer şarkım gülşen'den. kendisinden tiksinsem de şarkıyı beğeniyorum:

"Olmayacak bişeydi zaten sen ayrı ben senden ayrı
Kimsenin suçu yok tanrı bile kabul etmedi duaları
Hiç yaşanmamış süsü versem silip detayları
Öğrenecek elbet yürek düşüp yeniden ayaklanmayı
Çok olmayanı, yok saymayı.."

zor günler..

uzun zaman oldu yazmayalı..
yazacak bir şey olmadığından olsa gerek.. bugün regaip kandili.. cemi cümle oruçluyuz :)
kübra alper ve nevriye teyze gelecek iftara.. kalabalık ile yenilebilecek en muhteşem yemeklerimizden olan şipsi yiyeceğiz bu akşam.. yada bu gece mi demeliydim :)
öyle geç okunuyor ki akşam ezanı gerçekten bire bin sevap dedikleri bu olsa gerek..
gerçi ben gibi nasipsizler 7 ayrı hamamda 40 tas su dökünsede arınamaz belki ama karınca misali niyet ettik allah rızası için oruç tutmaya işte :)
çerkez olduğum için şükürler ediyorum bazen.. iftarda en muazzam yemekleri yemek var birde şips yemek var ki bu ikisi arasındaki uçurumu çerkez olmayan çeçen olmayan anlamaz.. malum baba tarafından da çeçenlik var..neyse bu kadar milliyetçilik benim çıtır çerez eğlencelik blogum için fazla bile ..

iş hayatım da sona erdi malum..
dersane bitti kel göründü :) dün bir eczane ile görüştüm sağolsun zeynep ayarladı benim için..
işveren ile uzun uzun konuştuk soru cevap şeklinde.. en son : bize 2 gün mühlet ver biz sana kararımızı bildirelim dedi abi.. heyecenla bekliyorum yarını,artık bugün geçti..
eğer olmadı derlerse gerçkten ama gerçekten çok üzülürüm bu eczane için neredeyse son şansım.. bende niye taktım bu eczaneye bilmiyorum ama içimde bir aşk gibi ya..
ne zaman sempati duymaya başladım ne zaman bu denli istek geldi içime bilmiyorum ama istiyorum çok istiyorum :)

bir kaç gündür içim buruk.. mutsuzum.. hayatımda değişen bazı şeyler oldu diyim.. bu eczane işi olursa en azından biraz unutacağım üzüntülerimi.. umarım hayal kırıklığına uğramam..

blogla uğraşmak buraya bir şeyler yazmak güzel.. kimseye söylemesemde linki kendi kendime çalıp oynuyorum işte kimene :)

Hızla akıp giden zaman...

Günler nasılda hızla akıp gidiyor..uyanıyorsun öğlen oluyor ve sanki akşamı göremeden gece kapında.. yaz geldi ışıl ışıl her yeni gün.. içimde bu yaz ne yapsam,nereye gitsem,kimi görsem düşünceleri uçuşup duruyor...

mervemi çok özledim.. canım dostum.. arayamıyorum ,o aradığındada nasıl oluyorsa açamıyorum - e arada oluyor yani- :)) gidince beni iyi bir fırçalayacak :) çok özledim seni dostumm çooookkk..

dün kübra bizdeydi .. size geliyorum diye telefon eder etmez güzel bir kahvaltı hazırlamaya koyuldum.. bizimkisi bi sevindi bi sevindi .. canım yaa,herşeyimm.. sonra nurhayat ablayı çağırdık bi fasılda onunla yaptık,rana her zamanki gibi bizi gülmekten öldürdü,deli kız..



bugün ne oldu dersin?. .. dersaneye geldim ve dolabımı açtım ki .. ne göreyim bir pembe kutu.. içinde mor tüllere sarılı çikolatalar şekerlemeler ve bir not.. allahım her gün biri bana süpriz yapmıştır belki diye açıyorum dolabımı :)) işte o gün bu gün .. :)) ayşegülüm bana süprüz :) yapmış.. o kadar sevindim ki ya.. resmen ağzı kulaklarına varmak deyimini mecazdan sıyırdım ..
ben kutunun sevincini yaşarken kapı çalındı bir öğrenci tebeşir almak için içeri girdi de yüzümü zor toparladım .. ayşegülüm çok teşekkür ederim canım ya .. off off

6 gün sonra finallerim başlıyor .. ayın altısında 4 final yedisinde de 3 final var.. resmen 1 yılı geride bırakıyorum edebiyat yolculuğum da.. derken iki derken üç.. allahım mezun oluyorummm :))

Narnia / Prens Kaspiyan

yo yo film eleştirmenliği yapmıçam ...
çocuklarla bugün bu filmi izledik sadece..
telefon konuşmamda :
-ya çocuklara ne izletsem acaba derken ben,bir ses:
-afederseniz kulak misafiri oldum,benimde kızım film izlemeyi çok sever Narnia'yı tavsiye ederim diyince aldım gitti..
ve çok şükür çocuklarda beğendi... Narnia ordusu yeraltına pusu kurup kötüleri yenince alkış kıyamet koptu anfide ..
gerçekten mutlu bir tabloyduk..


...ve babam burada ve kardeşim ..
ve çayım yanımda..
e daha ne olsun..
ankaraya(?) kavuşursam bir de
değme keyfime
e mi? değme :)

Koş !

insanın doğruyu söyleyince 9 köyden kovulması ne kadar enter Hasan..
üstelik söylediğin doğru bütün yanlışların belini kırabilecek bir doğru iken..
kazanılmış olumsuz deneyimler dururken insanın ille de o deneyimleri yaşamak istemesi hangi mantığa sığar ki.. gerçekten bilemiyorum...

hayatımda yüzüne bir kez güldüğüm her insanı mutlu etmek istiyorum..
ama öyle çelme takanlar oluyor ki bir an sevmekten soğuyorum..

herkese iyi olmak er kişinin işi , burayı anladım
er kişiye kim iyi olacak onu da anlasam bi..

insan gerçekten iyi olabildiği kadar insan..
vicdan mekanizmasına milyarlar sıkışan insanlar var ki
tamiri güç ücreti fazla hastalıklara sahip kendileri..

hiç durmaksızın insanları mutlu etmek ve bunun sonucuna mutluluğu bağlamak
veya tam tersi ; insanların kederleriyle kederlenmek,dertleriyle muzdarip olmak sanıyorum bu zamanda ütopik bir olgudan öteye geçemeyecek..

ruhları kirlenmiş,iyilikten nasibini alamamış,üşengeç kimlikleri etrafımda görmek istemiyorum..
gerçekten bazen hayat katlanılmaz bir hal alıyor...

Takatini zorla ve koş…Oraya…

Kent soysuzlarının, aşk eşkıyalarının, gurur kırmak için hendek kazanların,
dokunuşun esrarından acizlerin, kontrol edilmeyen sevilerin, intiharla
harlanmayan yaşamların olmadığı oraya… Koş…

Baba Nedir?

dersanedeyim.. pastanemiz sağolsun nete girebiliyorum , dün babam aradı ve yarın Türkiye'ye geleceğini söyledi.. hislerim allak bullak.. yoksa allak pullak mıydı ,neyse ondan işte..

canım o kadar sıkkın ki.. ne şaşırabiliyorum bu habere ne sevinebiliyorum.. hayatımın tuzu buharlaşıp uçmuş.. sanki hiç bir şey beni sevindirmeyecekmiş,hiç bir şeyden mutlu olamayacakmışım gibi..

bi sihirli değnek olsa.. her şeyi yoluna koysa.. el üstünde tutulmak ilgiden boğulmak istiyorum,allahta beni böyle yaratmış napalım : )

boşluğa düşmekten allah beni korusun.. insan yapmayacağı şeyleri yapıyor,yapabiliyor,,

neyse bırakalım kuru gürültüyü..

babam geldiğinde boynuna atlayıp ona sarılmalıyım? yoksa hoşgeldin deyip sakince buyur mu etmeliyim hayatıma .. kızmalı mıyım içimde biriktirdiklerimi kusup,yoksa hiç bir şey yokmuş gibi kaldığım yerden devam mı etmeliyim sevmeye.. bilmiyorum.

o kadar az söyledim ,o kadar az içimde : baba... kazasını yapmak için tesbihlerce baba desem doymam... babaya mı doymam,babamama mı doymam işte asıl sorun burada başlıyor..

ben babayı özlüyorum..

babamı değil...

16.05.2010

Müzeyyenli Bir Gün

aklımda kalan tek şey simit bugün :)) ,yinede hafızamı zorlamaya çaılışıcam...
gözlerimi çalan telefonun sesiyle açtım.. arayan müzeyyen.. :)
bize geldi ,güzel bir çay güzel bir yemek ve muhabbet..
sonrasında dersaneye geçtik birlikte ve çocuklara gülüp durduk tenefüslerde..
son saat rehberlik yapalım diye tutturunca canlar kıyamadım : ''e hadi'' dedim yukarıya..
vefadan bahsettik biraz ve sonra vefayla hatırlayacağımız oyunlarımızı oynamaya koyulduk..
katil polis,on bir elli,simit poğça :))
müzeyyeni simiiiiiiiiitttt diye bağırırken görmek eğlenceliydi..
ben her zamanki gibi yaprak sarmasıııııııııııı diyerek koştum ..
anladım ki simiiiiiittt diye bağaranların bi bildiği varmış,,
bide öğrencilerden dayak yedik iyi mi ..
vefayı anlatırken çocuklara,şahsımıza yapılan kötülükleri iyilikle kapatmaya geldi konu..
kötülüğe iyilikle karşılık vermek ve bize taş atana gül sunmak diyecektim ki altıncı sınıf öğrencileri için gerçekten anlaşılması zor bir mevzuymuş konumuz bunu anladım..
çünkü öğrencilerin tepkileri şöyleydi:
-ama öğretmenim bazıları çok gıcık oluyorlar
-ama öğretmenim bize laf söyleyeni oturtmamız lazım niçin altta kalalım
-aaaaa valla ben hiç altta kalamam,lafı yapıştırırım
ve ancak ibretlik bir kıssa işi çözüyor yada çözmüş gibi yapıyor bilemiyorum..
sakinleşiyorlar..

öyle yada böyle 2 ay 10 gün öğretmen olabilme fırsatını değerlendirdiğim için mutluyum..
zaman tükendiğinde ve yabancı filmlerdeki gibi eşyalarımı saman rengi karton kutuya doldurduğumda gözlerimden akacak o sağnağı şimdiden görebiliyorum ..

sanıyorum uzun zaman simit yiyemez bir kıvam alır bünyem..
can simitlerimi çok özleyeceğim ben..

(13 Mayıs 2010)

(12.04.2010) Hayırlı Olsun Mu?

E olsun bari.. Kendi kendisime bi şeyler yazabileceğim, imlaya ve edebi kurallara riayet etmeksizin coşabileceğim bir sayfam olsun istedim.. yaklaşık 8 yıldır kağıtlara günlük yazıyorum,oysa şimdi geriye dönüp kendime baktığımda şaşırıyorum.. deniyorum deniyorum olmuyor.. günlük yazamıyorum.. belki blogger bana yardımcı olur.. olur mu? görücez..

facebooktan bir gün sıkılacağım aklıma gelmezdi.. sanıyorum bu yüzden buradayım..

yazmak güzel.. hiç kimsenin okumayacağını bilsen dahi güzel..

yazıyorum.. ardımda bırakmak için değil yanımda götürmek için yazıyorum.. (adı yok)